ma się na burzę

См. также в других словарях:

• burza — ż II, DCMs. burzarzy; lm D. burz «gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami» Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami. Burza na morzu. Zbiera się na… …   Słownik języka polskiego

• gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… …   Słownik języka polskiego

• zebrać — dk IX, zbiorę, zbierzesz, zbierz, zebraćał, zebraćany zbierać ndk I, zebraćam, zebraćasz, zebraćają, zebraćaj, zebraćał, zebraćany 1. «biorąc, wydostając skądś po kolei, zgromadzić coś w jednym miejscu; skupić w swoim posiadaniu» Pszczoły… …   Słownik języka polskiego

• uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… …   Słownik języka polskiego

• wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …   Słownik języka polskiego

• szlag — 1. pot. Coś szlag trafił a) «coś się zepsuło, zniszczyło, przestało działać»: Wywaliła się na jakiejś dziurze, noga złamana, a rower to w ogóle szlag trafił. Roz tel 1997. b) «coś się skończyło, przestało istnieć»: Pokłócili się o głupstwo i… …   Słownik frazeologiczny

• Wolke — 1. Alle Wolken regnen nicht. – Schottel 1121a. Bei Tunnicius (102): Alle wolken regen nicht. (Depluit haud omnis quam cernis in aëre nubes.) Holl.: Alle wolken regenen niet. (Harrebomée, II, 133a.) Schwed.: Alt moln geer intet regn. (Grubb, 18.)… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

• przetrwać — dk I, przetrwaćam, przetrwaćasz, przetrwaćają, przetrwaćaj, przetrwaćał, przetrwaćany 1. «przebyć, przeżyć, przetrzymać jakiś, zwłaszcza trudny okres; utrzymać się przy życiu, nie ulec zagładzie, zniszczeniu; przechować się, zachować się,… …   Słownik języka polskiego

• poobalać — dk I, poobalaćam, poobalaćasz, poobalaćają, poobalaćaj, poobalaćał, poobalaćany «obalić wiele czegoś lub wiele osób, kolejno, jedno po drugim; powywracać» Drzewa poobalane przez burzę. przen. Poobalać wszystkie zarzuty. poobalać się «o wielu… …   Słownik języka polskiego

• cicho — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., ciszej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób prawie niesłyszalny, nie robiąc hałasu; bezgłośnie, milcząco : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszedł cicho do pokoju. Rozmawiali ze sobą cicho.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• próchnieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, próchniećeję, próchniećeje, próchniećniał, próchniećnieli {{/stl 8}}– spróchnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać rozkładowi organicznemu w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień